به نام خداوند جان و خرد

نام علمی: Lens esculinaris

عدس دارای طبیعتی معتدل و خشک است، از نظر مقدار پروتئین بسیار غنی بوده و دربین گیاهان فقط لوبیای سویا بیشتر از عدس پروتئین دارد . 

پوست آن گرم و مغزش سرد می باشد. عدس دارای مواد مغذی، الیاف گیاهی، کربوهیدرات پیچیده و اسیدفولیک است. همچنین سرشار از مواد غذایی مفید به ویژه پروتئین و اسیدآمینه های مختلف و غنی می باشد. کم کالری و کم چربی بوده و کلسترول ندارد. 

عدس از آن دسته دانه های خوراکی و مغذی است که خیلی زود می پزد. لعابدار است و در موارد ناراحتی های روده مفید می باشد. 

عدس آهن دارد و مصرف آن مخصوصاً برای خانمهایی که در سنین باروری و دوران بارداری هستند و در معرض کمبود آهن هستند، مفید است. 

عدس یکی از بهترین راه های تامین پروتئین کم چربی برای بدن ماست که سرشار از مواد معدنی، ویتامین ها،  

آنتی اکسیدان، فیبر و ... می باشد.

(انواع عدس)

مصرف عدس همراه با غذاهای غنی از ویتامین     C مانند گوجه فرنگی، فلفل سبز، کلم بروکلی، مرکبات و ... موجب افزایش جذب آهن موجود در عدس می شود.  

عدس از لحاظ پروتئین غنی است و فقط یک اسیدآمینه کم دارد. 

اضافه کردن مقداری جو یا تخم مرغ، آجیل، دانه ها، گوشت و یا پنیر سبب کامل شدن پروتئین عدس می شود و می توان گفت کیفیت پروتئین غذایی را بالا می برد. 

عدس نفاخ، دیرهضم و کاهش دهنده میل جنسی است. 

زیاده روی در مصرف آن، غلیظ کننده خون است و جریان خون را در رگ های باریک کُند می کند و ممکن است موجب کم شدن قوه بینایی، سوزش ادرار، قولنج، ناراحتی های عصبی، بند آمدن قاعدگی و درد و شدت بواسیر شود. به همین جهت معمولاً عدس را با روغن کنجد یا روغن بادام و سرکه و سایر مخلفات دیگر طبخ کرده و می خورند.